Michael Klahr Starszy i jego artystyczni sukcesorzy. O rzeźbiarskiej rodzinie Klahrów na ziemi kłodzkiej w XVIII-XIX w.

Nazwisko Klahr ma szczególne znaczenie w krajobrazie artystycznym Hrabstwa Kłodzkiego i terenów sąsiednich w XVIII-XIX w., przede wszystkim za sprawą osobowości twórczej Michaela Klahra Starszego (1693-1742), czołowego rzeźbiarza barokowego w regionie. Artysta założył warsztat w Lądku-Zdroju, który stał rodzinnym gniazdem dla jego potomków, kontynuatorów rzeźbiarskiej tradycji przodka. Pośród nich szczególne miejsce zajmuje syn Klahra St., Michael Ignatz Klahr (1727-1807), wiodący rzeźbiarz Kłodzczyzny w drugiej połowie XVIII stulecia. W oparciu o rodzinny warsztat działali także przedstawiciele kolejnych generacji rzeźbiarskiej rodziny Klahrów, czynni zawodowo w Lądku oraz przypuszczalnie także w rejonie Dusznik-Zdroju, po drugą połowę XIX w. Nie dorównali oni poziomem artystycznym œuvre założyciela rzeźbiarskiej „dynastii”, pozostając prowincjonalnymi rzemieślnikami. Potomkowie Michaela Starszego odegrali jednak istotną rolę w utrwaleniu stosowanej przez niego stylistyki w lokalnej plastyce na przestrzeni nieomal 200 lat.

W wystąpieniu poświęconym rzeźbiarskiej rodzinie Klahrów szczególne miejsce zajmie omówienie biografii artystycznych założyciela rodu oraz jego syna, Klahra Młodszego, ze względu na ich dorobek twórczy oraz znaczenie dla dalszych dziejów rodzinnego atelier rzeźbiarzy z Lądka. Uwzględnione zostaną także sylwetki potomków Michaela Ignatza, rozpoznane na podstawie skromnych wzmianek źródłowych oraz pojedynczych dzieł. Podjęty zostanie również problem techniki pracy i rodzinnych powiązań warsztatowych, decydujących dla trwałości określonych form klahrowskiej plastyki przez pokolenia.